در اواخر ماه ژانویه، با شروع شیوع ویروس کرونا در چین، دانشمندان علوم کامپیوتر که شیوع ویروس را مدل سازی می‌کردند، تایوان را به عنوان دومین منطقه‌ی خطرناک ویروسی رتبه بندی کردند. این جزیره تنها ۱۳۰ کیلومتر از ساحل چین فاصله داشته و روزانه هزاران مسافر از چین و به چین دارد.
اما بنا به گزارش تایوان، این کشور تا به امروز شیوع پاتوژن را به مقدار زیادی کاهش داده است. تا روز ۲۱ اسفند کمتر از ۵۰ مورد مبتلا به این ویروس کرونا در این کشور تایید شده است. در مقابل، کره‌ی جنوبی تقریبا ۸۰۰۰ مورد مبتلا به این ویروس را گزارش کرده است.
بنا به گزارش اخیر مجله‌ی انجمن پزشکی آمریکا نوشته‌ی افرادی از کالیفرنیا و تایپه تایوان این موفقیت را تا حد زیادی مدیون اجرای اضطراری تحلیل داده‌های بزرگ و تکنولوژی‌های جدید است.
چی-هونگ جیسون وانگ، مدیرعامل مرکز سیاست گذاری، نتایج و پیشگیری دانشگاه استنفورد می‌گوید مسئولین دولتی تایوان از زمان شروع این بیماری نقشه برداری بسیار دقیقی از زنجیره‌ی انتقال این بیماری انجام دادند و توانستند از بسیاری از انتقالات به صورت زود هنگام جلوگیری کنند.
شایان ذکر است که مسئولین دولتی پایگاه داده‌ی بیمه‌ی سلامت تایوان را با پایگاه داده‌ی مهاجرت و گمرک ادغام کردند. به این ترتیب دولت توانست تاریخ ۱۴ روزه‌ی سفرها و علائم بیماری شهروندان خود که تقریبا همگی تحت پوشش بیمه‌ی ملی سلامت بودند را ردیابی کند. تمامی بیمارستان‌ها، کلینک‌ها و داروخانه‌ها برای هر بیمار به این اطلاعات دسترسی داشتند.
تایوان ورود مسافران را از بیشتر مناطقی که تحت تاثیر این بیماری بودند محدود کرده و ورودی‌های دارای مجوز را به وسیله‌ی تکنولوژی‌های موبایل ردیابی کرده است. از بازدید کنندگان خارجی خواسته شده کیو آر کد فرم اعلام سلامت آنلاین را اسکن کرده و اطلاعات و علائم بیماری خود را وارد کنند. به افرادی که در قرنطینه به سر می‌برند گوشی‌های تلفن دولتی داده می‌شود و تماس‌هایشان تحت نظر قرار می‌گیرد.
وانگ می‌گوید:” آن‌ها مردم را تشویق می‌کنند تا در فرم اعلام سلامت خود صادق باشند. اگر شما در گروه پرخطر قرار بگیرید، دولت به شما کمک می‌کند تا مداوا شوید. اگر خودتان مریض شوید بایستی در بیمارستان‌ها به دنبال کمک سرگردان باشید.”
همچنین تایوان به چکاپ‌های قدیمی‌تر چهره به چهره نیز متکی است. خانوارها در گروه‌ها یا بخش‌های مختلف گروه بندی شدند و برای هر گروه یک سرگروه انتخاب شد. وانگ می‌گوید دولتمردان به سرگروه می‌گویند یکی از اعضای گروه شما در قرنطینه است، بهتر است سری به آن‌ها بزنید و خوراکی برایشان ببرید. شما در شرایط شیوع یک اپیدمی بایستی با مردم مهربان باشید، در غیر اینصورت آن‌ها علائم بیماری خود را مخفی می‌کنند.”
مسئولین تایوانی جهت مدیریت منابع از آی‌تی استفاده می‌کنند و تعداد ماسک‌ها، اتاق‌های ایزوله‌ی فشار منفی و دیگر مقررات بهداشتی را تخمین می‌زنند. آن‌ها برای ماسک‌ها حدود قیمت تعیین کرده و با استفاده از کارت بیمه‌ی ملی سلامت و مکانیسم سفارش دهی آنلاین آن را سهمیه بندی می‌کنند. سربازان به کارخانه‌های ماسک فرستاده می‌شوند تا تولید را افزایش دهند.
نظارت بر تمامی اقدامات وظیفه‌ی مرکز ملی دستورالعمل بهداشت است. وانگ می‌گوید:” آن‌ها برنامه‌ها را در محوطه‌ای واقع در طبقه‌ی هفتم مراکز کنترل بیماری تایوان تنظیم می‌کنند. در آنجا تحلیل گران داده و گزارشگران حضور دارند و این مکان در تمام شبانه روز و هفت روز هفته ظرفیت میزبانی از صدها نفر را دارد.”
این اقدامات بخشی از برنامه‌ی پاسخ اضطراری به اپیدمی تایوان است که پس از شیوع سارس در سال ۲۰۰۳ در چین تدوین شد. مسئولین در زمان بحران، بر اساس قانون کنترل بیماری واگیر می‌توانند این برنامه را فعال کنند، این کار به دولت قدرتی می‌دهد که در مواقع عادی از آن بی بهره است.
بنا به گزارش مجله‌ی انجمن پزشکی آمریکا، مسئولین تایوان این برنامه را در روز ۲۰ ژانویه فعال کردند و از آن زمان بیش از ۱۲۴ بند از آن را اجرا کردند.
جریمه‌ی افرادی که در اجرای دستورات همکاری نمی‌کنند بسیار سنگین است. مجازات استفاده‌ی زیاد از وسایل ضروری مانند ماسک یا انتشار اخبار غلط درباره‌ی بیماری کووید-۱۹ یک سال زندان و جریمه‌ی نقدی بالغ بر صدهزار دلار می‌باشد. یک زوج به دلیل زیر پا گذاشتن قانون قرنطینه‌ی ۱۴ روزه مبلغی معادل ۱۰ هزار دلار جریمه شدند. سه بازدید کننده‌ی هنگ کنگی که به مدت یک هفته ناپدید شده بودند تحت تعقیب قرار گرفتند و هر کدام ۲۳۵۰ دلار جریمه به حوزه‌های طراحی شده برای قرنطینه‌ی پزشکی منتقل شدند.
اقدامات سنگین دولت تایوان در کشوری مانند ایالات متحده به خوبی پیش نمی‌رود و پیامدهای مثبتی در پی نخواهد داشت. اما وانگ می‌گوید سنجش‌ها تاکنون در تایوان پذیرش خوبی به دنبال داشته، بخشی از این پذیرش مثبت به این دلیل است که آن‌ها جلوتر برنامه ریزی و به صورت موقت پیاده سازی شدند.
وی می‌گوید:” معلوم نیست ماهیت پرتنش این سیاست‌ها تا پایان این اپیدمی دوام بیاورد و عموم همچنان پذیرش مثبتی داشته باشند.”
سنجش‌های اورژانسی تایوان احتمالا مانع انتقال کووید-۱۹ نشده است. در آنجا نیز مانند دیگر نقاط دنیا تعداد مواردی که به صورت رسمی اعلام شده بسیار کمتر از تعداد واقعی مبتلایان است، چراکه افرادی هستند که نمی‌دانند به این بیماری مبتلا شدند یا علائم بسیار خفیفی دارند که به دنبال درمان یا تست نمی‌روند. وانگ می‌گوید:” امکان ندارد مبتلایان بیشتری وجود نداشته باشند.”
