الزامات سرمایه گذاری در اینترنت اشیا صنعتی

محصولات خانه‌ی هوشمند مانند گوگل نِست، رینگ و یخچال‌های هوشمند، مشتریان را در مقابل افق اینترنت اشیا، یعنی اتصال اشیا روزمره به وسیله‌ی اینترنت قرار داده است. همانطور که اشیا خانگی و تجاری با اتصال به شبکه‌ی وایرلس، از طریق نرم افزار یا دیگر تکنولوژی‌ها قابلیت‌های بیشتری پیدا می‌کنند، زندگی خانگی، کسب و کار و شهرهای ما نیز شکل دیگری به خود می‌گیرند.

بنا به گفته‌ی مک‌کینزی و همکارانش، تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت اشیا در جهان از سال ۲۰۱۸ سه برابر شده و تا سال ۲۰۲۳ به ۴۳ میلیارد می‌رسد.

ها نگویِن، معاون مک‌راک کپیتال، شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر کانادایی که در صنعت اینترنت اشیا متخصص است، در میان کسانی است که این تغییر را انقلاب صنعتی چهارم می‌نامند.

وی می‌گوید:” بسیاری از افراد معتقدند که اینترنت اشیا قدرت محرک چنین انقلابی است که افزایش بازدهی را مدیریت می‌کند، مدل‌های کسب و کار را تغییر می‌دهد و شیوه‌ی ارتباط سازمان‌ها را با مشتریان و تامین کنندگان خود باز تعریف می‌کند.”

اینترنت اشیا صنعتی دستگاه‌های هوشمند، ماشین‌ها، زیرساخت‌ها و تحلیل‌ها را بهم متصل می‌کند تا بینش و سودمندی اقتصادی از جمله کارآیی و ارزش افزوده ارائه دهد. اکنون به واسطه‌ی موارد کاربردی “بزرگتر و قابل فهم‌تر” کمپانی‌ها و توجه سرمایه گذاران، این تکنولوژی از پس سایه‌های محصولات رویایی ظهور می‌کند.

نگویِن می‌گوید:” اکنون ما شاهد سرعت سازگاری تکنولوژی با بازار صنعتی و مشتریان (شرکت‌های بزرگ‌) هستیم که با پروژه‌های نوآورانه‌ی داخلی خود پیشرفت می‌کنند.”

شرکت بین‌المللی داده‌ها گزارش می‌کند که درآمد حاصل از اینترنت اشیا تا سال ۲۰۲۲ از مرز یک تریلیون دلار می‌گذرد و از ۷۲۶ میلیارد دلاری که برای امسال تخمین زده شده بود، فراتر می‌رود. انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۳، تولید و صنایع حمل و نقل یک سوم کل هزینه‌های جهانی را به خود اختصاص دهند.

در زیر به آنچه سرمایه گذاران هنگام ورود به فضای نوظهور اینترنت اشیا صنعتی بایستی بدانند پرداخته شده است.

با سخت افزار به آسانی برخورد کنید

نگویِن می‌گوید، حتی با حرکت بخش فناوری اطلاعات به سمت نرم‌افزار، “در دنیای اینترنت اشیا، نمی‌توانیم از اشیا دوری کنیم. سخت افزار همچنان بخش قابل توجهی از کل اکوسیستم را در بر می‌گیرد و نوع نرم‌افزار نیز پیوسته در حال تغییر است.”

نگویِن می‌گوید در سیلیکون ولی، مردم از سرمایه‌گذاری در سخت‌افزار اجتناب می‌کنند، چراکه سرمایه گذارانی که به نرم‌افزار، مانند اپلیکیشن‌ها، عادت دارند، می‌خواهند با سرمایه‌ی اندک بازدهی سریعی داشته باشند.

سرمایه گذاری در سخت افزار اینترنت اشیا نسبت به دیگر سرمایه گذاری‌ها، الزامات سرمایه گذاری بیشتر و بالاتری می‌خواهد. نگوین می‌گوید در سرمایه گذاری روی سخت افزار معمولا با مبلغ اولیه‌ای در حدود ۳ تا ۵ میلیون دلار کانادا (۲.۲۸ تا ۳.۸ میلیون دلار آمریکایی) رو به رو می‌شود.

بنابراین اگر شما سرمایه‌گذار پولداری نیستید و نمی‌توانید برای مدت طولانی تری سرمایه گذاری کنید، سخت افزار محصول ایده آلی برای سرمایه گذاری شما نیست.

اما برای افرادی که مایل هستند، فرصت رشد زیادی وجود دارد. دستورالعمل جهانی هزینه‌های اینترنت اشیا در شش ماهه‌ی سال ۲۰۱۹ شرکت بین المللی داده‌ها، هزینه‌ی سخت افزار را در سال ۲۰۱۹، ۹۱.۶ میلیارد دلار تخمین می‌زند، در حالیکه امسال تنها ۳۹.۳ میلیارد دلار هزینه صرف نرم افزار شده است.

رشد ایده‌آل را بفهمید

در بازار مصرف، یک اپلیکیشن می‌تواند امروز تنها یک کاربر داشته باشد و فردا یک میلیون. اما این رشد استثنائی در چرخه‌ی فروش طولانی‌تر بازارهای اینترنت اشیا صنعتی به چشم نمی‌خورد ــ فضایی با مشتریان کمتر، حتی اگر این مشتریان چک‌هایی با مبالغ بزرگتری از دیگر صنایع بکشند.

“شما نمی‌توانید از یک میلیون درآمد امروز خود به ۱۰۰ میلیون درآمد در روز آینده برسید. بنابراین انتظار واقع بینانه کمپانی‌ها از رشد ایده‌آل در این فضا بسیار مهم است.”

یکی از تصورات غلط که نگوین به آن اشاره می‌کند این است که بعضی از سرمایه‌گذاران بلافاصله از استارت آپ‌ها در مورد درآمد برگشتی می‌پرسند، و اگر درآمد برگشتی مطلوبی نداشته باشند از سرمایه‌گذاری در آن صرفه نظر می‌کنند.

نگوین می‌گوید:” تقاضای درآمد زیاد برای سیستم های نرم افزار به مثابه‌ی خدمت (SaaS) از استارت آپ‌ها در این مرحله شدنی نیست. این امر برای بسیاری از استارت آپ‌ها واقعا امکان پذیر نیست.”

بدانید چگونه سرمایه گذاری اینترنت اشیا را ارزش گذاری کنید

شرکت نگوین هنگام سرمایه گذاری در اینترنت اشیا صنعتی به دنبال سه المان است: نرخ تبدیل، فرهنگ صرفه‌جویی/کم خرجی و تیم کارمندان.

او می‌گوید ارزیابی استارت آپ‌ها در بازار امروز “تحلیل بسیار جزئی مورد به مورد” را طلب می‌کند. این امر شامل بررسی فاکتورهایی مانند قدرت موارد کاربردی، کمبود، سوابق کمپانی و شراکت است. همچنین بایستی چگونگی ترکیب فروش سخت افزار و نرم افزار و پتانسل سرمایه گذاری واقعی تر را بدانیم.

نگوین می‌گوید:” معمولا در پیشنهادات اینترنت اشیا، سخت افزار و نرم افزار در قالب یک پیشنهاد ارائه می‌شوند.”

وی می‌گوید در نرم افزار، سود بین ۸۰ تا ۹۰ درصد است، درحالیکه در سخت افزار سود بین ۳۰ تا ۴۰ درصد می‌باشد. اما در اینترنت اشیا، سود مخلوط بیش از بازار سخت افزار سنتی است که به ذهن بسیاری از سرمایه گذاران می‌آید.

منابع خبر :